Op bezoek bij een vriendin

Dag 3: Zonder winterdekbed en met meer wind was het best wel lekker slapen in ons Oostenrijkse hostel! Gisteren was het nog een 8-persoons jongenskamer waar we in sliepen, maar vannacht waren er 3 meiden voor in de plaats gekomen. Op zich niets mis mee, maar met 1 douche was het wel erg irritant dat een van die meiden 45 minuten erover deed om haar haren te wassen. Na lang wachten en een snel ontbijt moesten we sprinten naar het Wenen Sudbahnhof om daar onze trein te halen naar Bratislav. Met nog 2 minuten speling haalden we deze trein net!

In Bratislava moesten we nog een kaartje kopen om van Sturovo naar boerendorpje Ipelsky Sokolec te reizen. Om dat te doen wou ik dus maar wat Slowaakse kronen gaan pinnen. Maar helaas, wat ik ook probeerde, er kwamen alleen maar euro's uit het geldautomaat hier! Gelukkig had Florian al een flesje drinken gekocht waaruit bleek dat de Slowaakse kronen alweer een jaartje niet meer bestonden...Nu konden we ons kaartje proberen te kopen bij het loket!

Aangezien het kaartje van Bratislava naar Sturovo een belachelijke 31 euro p.p. kostte, hoopten we dat het kaartje Sturovo - Ipelsky Solokec wel binnen ons budget zou blijven. Gelukkig bleek dit zo te zijn en kregen we 2 kaartjes toegeschoven voor 3,16 euro! En dat voor een stuk van 37 kilometer, hier kan de NS nog wat van leren! :)

Nadat ik al mijn Slowaakse 1-cent muntjes had opgeborgen hadden we nog 20 minuten over om Bratislava te verkennen (met backpack op de rug). Op en neer lopen naar de Donou was ons plan, maar dit bleek niet helemaal haalbaar. We wisten namelijk niet waar de Donau lag, en het kosten ons 15 minuten om uit te goochelen hoe je Donau in het Slowaaks uit sprak ("Donae" ofzo). Toen zijn we maar weer teruggegaan naar het perron om onze trein naar Sturovo te pakken.

In Sturovo hadden we weer 2 uur overstaptijd om de stad te verkennen, enige vraag was: waar is die stad??? De bordjes wezen uit dat het centrum 4 km lopen was van het station. In de stikhete zon met backpack hebben we dat maar laten zitten. Na een lekkere lunch op het station en lang wachten zijn we met de trein (lees: gammele railbus) doorgehobbeld naar Cata. In dit dorpje stond onze laatste railbus voor vandaag klaar naar Sahy. Dit treintje was echter wel van alle gemakken voorzien, waaronder werkende digitale reisinformatie! Na nog 20 minuten hobbelen waren we aangekomen op onze bestemming: Ipelsky Sokolec :D

Als enige backpacktoeristen in dit dorpje aan de Slowaakse/Hongaarse-grens stapten we vastbesloten uit bij dit station waar we hadden afgesproken met Kristel. Er was in de buurt van het station geen westerse beschaving te bekenen en Kristel was er ook nog niet, dus het was even wachten geblazen. Strak nagestaard door een verbaasde conducteur en machinist die zich afvroegen wat wij hier te zoeken hadden hobbelde de railbus weer weg. Na 10 minuten wachten kwam er een Engels busje vol met vrijwilligers aanrijden, hier zat Kristel ook in zodat we konden concluderen dat we toch het juiste boerendorpje hadden uitgezocht :)

Het werk dat Kristel moet doen komt neer op het kraken van een leegstaand huis en dat in volledig opknappen. Dit huis moet op een ecologisch verantwoorde manier worden opgeknapt en in oude glorie worden hersteld. Momenteel ontbrak het in dit huis aan water en elektriciteit en voor de dagelijke behoefte was slechts een ecologisch toilet aanwezig. Bijgekomen van de cultuurschok kwam het mooie nieuws: In dit huis moeten we vanavond gaan slapen!

We zijn eerst onze bedden maar gaan klaarmaken. Florian's keuze viel op het door de vloer gezakte bed van Slowaakse makelij. Ik koos voor het eenvoudige matrasje op de vloer van het nog niet schoongemaakte gastenverblijf vol spinnenwebben.

Toen onze bedden klaar waren hebben we nog gezwommen in de Ipel, een rivier op de Slowaaks/Hongaarse grens. Omdat wij nog nooit in Hongarije geweest waren werd het zwemmen geblazen. Na een paar minuten Hongarije vonden we het wel weer genoeg en zijn we weer teruggezwommen naar Slowaijke. Omdat Kristel op 4 augustus jarig is werden we in de avond nog getrakteerd op een lekkere maaltijd in het plaatselijke hotel. Daarna hebben we de tijd tot middernacht volgemaakt bij een zelfgemaakt kampvuurtje om alle muggen uit de wijde omtrek aan te trekken. Na de felitaties aan Kristel om 12 uur zijn we gaan slapen. Dit werd helaas maar een korte nacht...