Ecuadoriaanse gewoontes

Sommige dingen wennen hier wat sneller dan andere dingen. Inmiddels ben ik wel gewend aan de hoogte en de tijd: ik slaap netjes door tot de wekker gaat en ik val niet meer flauw ;)

Waar ik alleen nog niet voldoende aan gewend ben zijn de bussen hier. Vrijdagmiddag ben ik met een andere student van de school, Danya, opnieuw naar Otavalo gereisd. Nadat we een zitplaats in de bus hadden gevonden kwam de man die kaartjes verkocht overdreven aardig naar ons toe: Plaats je tas toch even bovenin de baggagerekken, dat zit toch veel lekkerder? Nadat de man mijn gesloten tas in een baggagerek had gedeponeerd, had ik hem binnen een paar seconde weer teruggepakt omdat ik het niet vertrouwde. Vervolgens kwam ie weer om te vertellen dat je tas toch veel gemakkelijker onder je stoel ligt dan tussen je benen. Ook hier heeft mijn tas nog geen 5 seconde gelegen, maar toch zag hij (of een maatje van hem die achter me zat) de kans om mijn camera te grijpen. Zo stom als ik was dacht ik dat ik mijn camera onderin mijn tas had gestopt en dat er dus nog niets aan de hand was, helaas bleek dit alleen niet het geval te zijn.

Nadat we in Otavalo waren gearriveerd konden we naar ons hotel ´Valle de Almanecer´ toe: de binnenplaats zag eruit als een jungle met hangmatten, erg mooi allemaal! Ook het ontbijt was lekker.

Na het ontbijt vertrokken we voor de markt in Otavalo. Zaterdagochtend is er een dierenmarkt. Hier werden dieren verkocht als koeien, kippen, kuikentjes, varkens, konijnen, cavia´s, schapen en nog wel meer. Het doel van de dieren zal verschillend zijn, al kan je het doel van de cavia´s wel afleiden uit mijn vorige berichtje...

Na de dierenmarkt hebben we nog een paar uur af lopen dingen op de reguliere markt. Toppunt was een vrouw die vingerhoedjes verkocht en nog geen rekenles had gehad. Eerst waren de vingerhoedjes te koop voor 0,50 cent per stuk. Maar toen kwam ze met de mega-aanbieding van 6 vingerhoedjes voor 5 dollar! Toen ik haar met een verbaasde blik aankeek kwam ze na een aantal seconde met een nieuwe aanbieding: 11 vingerhoedjes voor 5 dollar. Toen ik er 5 had uitgezocht vroeg ik of ze mocht hebben voor 2 dollar. Dat vond ze wat te weinig, dus kwam ze met haar fantastische tegenbod van 2,50 dollar voor 5 vingerhoedjes! Nadat ik haar erop had gewezen dat dat toch echt hetzelfde was als het beginbod mocht ik ze toch meenemen voor 2 dollar :D

Na het afdingen zijn we met een taxi naar de Cascades de Peguche gereden. Dit waren behoorlijk indrukwekkende watervallen die je op de onderstaande foto´s van Dunya ziet staan. Na een klim tot bovenaan de waterval en weer terug hebben we de bus gepakt terug naar Quito.

En weer zat de bus niet echt mee: toen we net aan het randje van Quito zaten begaf onze hobbelige bus het. Eerst maar aan een taxi vragen hoever het nog was. Hij wou voor een enkeltje naar huis 7 dollar hebben! Dat vonden we toch wel wat veel, dus hebben we de stadsbus gepakt voor 25 cent. Na nog een uur hobbelen waren we eindelijk weer thuis.

Zondag heb ik met zes andere studenten de thermen van Papallacta bezocht. Na een (nog een) hobbelige busreis van 2,5 uur kwamen we aan bij de thermen.

De thermen waren verschillende zwembaden met temperaturen tussen een graad of 5 tot 42 graden. Ook was er een bad met water waarin zouten en andere mineralen waren opgelost. Het was erg ontspannend om hier op 3300 meter hoogte rond te zwemmen.

Toen kwam de busreis terug naar Quito. Natuurlijk niet zonder vertraging, want de bus moest onderweg eerst nog een halfuur schoongespoten worden. Dat kan natuurlijk niet als de bus buiten dienst is...

Vandaag heb ik weer mijn spaanse lessen gehad en daarna heb ik een bezoekje gebracht aan het politiebureau om aangifte te doen. Vanavond begint mijn favorite les van de week weer: de salsales!