De eerste reisdag

Na een hele zaterdagmiddag opruimen en inpakken kon ik naar Schiphol vertrekken. Samen met vader, moeder, zusje, oom en neefje hebben we eerst nog wat gegeten. Ondanks dat ik niet veel honger had, kreeg ik van mijn moeder toch nog een grote kop tomatensoep aangesmeerd onder het motto ¨dat hebben ze niet in het vliegtuig¨.

Na het eten ben ik ingechecked en meteen maar doorgelopen naar de juiste gate. Na ruim een uur wachten kon ik het vliegtuig in, waar het feest begon.

Nadat ik mijn zitplaats eindelijk had bemachtigd naast het raam (met heel veel gebarentaal!) werd het wachten op vertrek. Zuid-Amerikanen hebben een beetje de gewoonte om de maximale grootte handbagage mee te nemen. Zoals gewoonlijk paste dit dan ook nog maar net in de bagagerekken, maar niet zonder een kwartier vertraging bij vertrek. Na een uurtje kregen we de eerste maaltijd geserveerd: lekkere tomatensoep!

Na vertrek vanuit de tussenstop op Bonaire werd het weer leuk: de immigratieformulieren werden uitgedeeld. Aangezien de engelse formulieren op waren kreeg ik netjes en spaanstalig formulier uitgereikt. Na een vol uur puzzelen met woordenboeken erbij had ik ze eindelijk ingevuld. Toen ik dacht dat ik er vanaf was, kwamen mijn buurvrouwen echter met een vraagje: of ik hun formulieren ook even in wou vullen, ze begrepen namelijk niet zo veel van al die rare niet-chinese tekentjes. Gelukkig werd ik net op tijd gered door het "fasten seatbelt"-lampje omdat we inmiddels al weer bijna in Guayaquil waren aangekomen.

Een apart gevoel was dat wel, op doorreis door Guayaquil terwijl je familie er woont. De Chinezen verlieten het vliegtuig en werden aan de grond verder geholpen met hun immigratieformulieren en ik kon door naar Quito.

Guayaquil - Quito blijft een van mijn favoriete vliegroutes. De aanvliegroute tot het vliegveld zigzaggend tussen alle bergen door zorgt wel voor de nodige spanning, maar na een vlucht van 15 uur en 15 minuten ben ik veilig geland op Quito.

Vanaf daar verliep alles eigenlijk vlekkeloos: Ik werd (op tijd!) opgehaald door ene Julio die mij naar het hostel heeft gebracht. Van daaruit ben ik naar het dichtstbijzijnste internetcafe gevlucht om dit verhaal te typen. Meer horen jullie dus later...